Ȋn memoria măicuţei mele dragi, cu prilejul unei mari sărbători!
Mamă, vino în grădina Recepkuyuş
florile pe care atât le iubeai
se sting încolăcite în braţele pirului
Vino, mamă, la cişmeaua din sat
dulcea-i apă se scurge-n fir subţire
şi iazul e secat
Vino şi la fântâna de la poalele dealului
găleata-i ruginită şi frunzele teiului
morman
De câte ori te chem, mamă, tu vii
şi însufleţeşti grădina
Apa cristalină curge la çişmea
şi fântâna străluce la soare
în aroma teiului la poale de deal
De ce acum nu mai vii?
Mamă, nu voi renunţa niciodată la
satul pe care atât l-ai iubit
şi ... l-am iubit.
Mangalia, 25.06.2016
Hadi, anne!
şair Urfet Şachir
Anne, hadi Recepkuyuş bahçesine
o kadar sevdiğin çiçekler
ayrık ot içinde dolaşık geçiyorlar.
Hadi, anne, köyün çeşmesine
onun tatlı suyu ince ince damlıyor
ve havuz’da boş
Hadi, bayır aşağında pınara’da gel
kova paslanmış ve ıhlamur yaprakları
ığın
Anne, seni her çardığımda sen geliyorsun
ve bahçeyi canlandırıyorsun
Tepenin eteğinde ıhlamur kokusunda
çeşme’de billȗrumsu su akıyor
ve pınar güneş’te parlıyor
Neden artık gelmiyorsun?
Anne, o kadar sevdiğin
ve...sevdiğim
köye asla vazgeçmem.